‘Ik hoop nog lang van dit bankje te genieten’

VALKENSWAARD - Het was gezellig druk op het Kloosterplein afgelopen zaterdag, toen burgemeester Anton Ederveen het zitbankje met een forse zwaai van de Valkenswaardse vlag onthulde. Een eerbetoon aan mevrouw Toos Snellen, voor het bereiken van de 100-jarige leeftijd.

door Ton van Helvoort

In 2014 besloot het college van de gemeente Valkenswaard immers om alle inwoners die honderd jaar worden bij die gelegenheid een buitenbankje aan te bieden. Normaal was dat voor Toos Snellen op 20 januari 2020 gebeurd, maar zoals veel andere gebeurtenissen kon dat toen wegens de geldende coronamaatregelen niet doorgaan.

Gezellig gezin

“Maar”, zegt de jarige Toos, “ik ben er nog steeds en ik hoop nog lang van dit mooie bankje te kunnen genieten.” Ze heeft bijna haar hele leven in Valkenswaard gewoond. Als jongste van een gezin met vijf kinderen werd ze in 1921 in Maastricht geboren. Later is het gezin naar Valkenswaard verhuisd. Daar leerde ze Jan Snellen kennen, ze trouwden en er kwamen vijf kinderen. Haar man is helaas in 2003 overleden. “We hadden een gezellig gezin”, zegt Toos, “waar veel vrienden en kennissen over de vloer kwamen en ik zorgde er dan voor dat men eventueel kon aanschuiven bij het eten. En dat werden er steeds meer, want dat bracht de verkering met zich mee.”

Toos woonde aanvankelijk in de Van Cuijkstraat, de Marijkestraat en nog niet zo heel lang geleden geheel zelfstandig op de Poortakker. Ze was altijd een bekende verschijning in Valkenswaard, mede omdat ze zitting had in diverse verenigingsbesturen. Ze heeft zelfs tot op hoge leeftijd nog toneel gespeeld bij Nooit Versleten en gezongen bij de Wedertzangers. Dat is mede de reden dat iedereen haar wel ergens van kent. Toos hoort bij Valkenswaard, waar ze lief en leed met veel mensen heeft gedeeld. Juist dat heeft er wellicht voor gezorgd dat ze nu al ruim honderd jaar is. Ze straalt nog steeds veel energie uit en ze geniet van al de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Wonder

Wie dat deze zaterdag op het Kloosterplein heeft kunnen zien, kan wellicht begrijpen dat Toos mede daardoor altijd nog opgewekt is. Op dit moment verblijft ze door de corona nog steeds in een verzorgingshuis in Eindhoven. Als de coronapandemie voorbij is en er in Valkenswaard nog een plaatsje vrij is, hoopt ze toch weer naar haar mooie dorp terug te kunnen gaan. “En ook al ben ik er nog niet, iedereen mag al wel op het bankje gaan zitten”, zegt ze met een brede glimlach. “Het is toch echt een wonder”, zegt haar zoon, “dat ons moeder nog steeds zo door het leven gaat, en dat nagenoeg gezond. Ze wil nog steeds betrokken blijven bij alles wat er in haar omgeving gebeurt.”

Levensverhaal

Overigens heeft ze het in Eindhoven zo goed naar de zin dat ze aan haar persoonlijke verzorgster regelmatig haar levensverhaal vertelt. Toos zou het fijn vinden als dat bewaard wordt zodat men later zal zeggen: ‘Oh ja, dat is die mevrouw die al ouder was dan honderd jaar, en ze woonde in Valkenswaard en had haar eigen bankje op het Kloosterplein.’ Want dat laatste, dat kunnen niet veel mensen zeggen. Toos sinds afgelopen zaterdag wel.