Nieuwe dichtbundel Jacques van Gerven en Paul van der Meer
Algemeen 323 keer gelezenVALKENSWAARD - Vandaag verschijnt de nieuwe dichtbundel van Jacques van Gerven, met prachtige foto’s van Paul van der Meer. De opbrengst van het boek ’80-plusser’ gaat geheel naar de Stichting Samen tegen Kanker Valkenswaard. Het is voor de tweede keer dat de twee creatieve Valkenswaardenaren samen werken.
Door Willem-Jan Schampers
Morgen, zaterdag 20 april, is het boek te koop bij onder meer Readshop De Boekenwaerd. Daar zijn Van Gerven en Van der Meer tussen 14.00 en 16.00 uur aanwezig om een exemplaar te signeren. Riny Boeijen, recensent van ‘Brabants’, het kwartaalblad over Brabanders en hun taal, las het boek alvast en is bijzonder enthousiast.
De dichtbundel ‘80-Plusser’, is opnieuw in het dialect van Valkenswaard en vertaald in het Standaardnederlands. ‘In 72 gedichten schetst Van Gerven het leven van een anonieme 80-plusser; een weduwnaar die ‘nog mèr licht verankerd is in ’t lèève’ en het verval dagelijks aan den lijve ondervindt.’
Het grootste wapen van de 80-plusser zijn echter de herinneringen, aldus Boeijen. Die neemt niemand hem af, die zijn onuitwisbaar. ‘Van Gerven schrijft toegankelijke niet-rijmende poëzie. Zijn gedichten zijn niet breedlopig, maar puntig. Hij gebruikt geen woord te veel waardoor elke regel binnenkomt.’
De bundel opent met vier gedichten onder de subtitel Afschèèijd. Volgens de recensent misschien wel de beste van Van Gerven. ‘Òn zee, Tòffel dekke en Kerstbroek (waarmee hij in 2021 de Brabantse kerstgedichtenwedstrijd won) zijn de meest glanzende parels aan de ketting en laten zien dat eenzaamheid vooral in de alledaagse dingen schuilt. Het vierde gedicht (Allemansvriend) is de genadeklap. Daarin brengt de hoofdpersoon zijn trouwe hond naar de dierenarts, om hem te laten inslapen.’
De rol van fotograaf Paul van der Meer is dit keer op afstand. Boeijen: ‘Hij heeft 21 vrienden, vriendinnen en kennissen van de hoofdpersoon geportretteerd en de omslagfoto gemaakt. Fraaie, gestileerde composities, die de eenzaamheid van de hoofdpersoon eigenlijk alleen maar doen versterken.’
