Oude liefde verleidt Theon Valks (35)

Er zijn van zo’n mensen die respect afdwingen door hun keuzes. Theon Valks (35) uit Valkenswaard – geboren en getogen in het Eindhovense stadsdeel Woensel – is er zo een. Hij jaagt zijn jongensdroom na: zelfstandig mecanicien.

VALKENSWAARD – Toegegeven, Theon Valks (35) had tijdens zijn jeugd in de Eindhovense Generalenbuurt al een voorliefde voor techniek. “Ik zie al mijn hele leven hoe dingen in elkaar zitten”, vertelt hij. “Ik heb in de loop der jaren aardig wat dingen gedemonteerd, om de techniek te bekijken.”

Hij zit op een grote bank in de werkplaats van Velo d’Anvers, zijn fietsenzaak op Strijp-S. Te midden tussen de fietsen en duizenden onderdelen. De frames en wielen hangen aan het plafond van het voormalig Ketelhuis. Onderdelen liggen kris kras door de ruimte. “Ik haal de nieuwe fietsen altijd uit elkaar, zodat ik mooie combinaties kan maken.”

De liefde voor techniek heeft hij misschien wel van zijn vader. Die werkte als IT’er eerst voor een ‘grote lampenfabriek in het zuiden des lands’, om zich vervolgens als directeur van een bedrijf met 23 filialen wereldwijd te vestigen. “Maar vergeet mijn moeder niet”, zegt Valks. “Ze werkte lang bij C&A en in het Catharina Ziekenhuis om vervolgens bij Witteveen in de stad aan de slag te gaan.”

Architectuur

Theon Valks ging naar de Aloysius Mavo, volgde vervolgens een studie ruimtelijke vormgeving/architectuur op mbo Sint-Lucas. “Want architectuur heeft mijn interesse”, vertelt hij. Zelf noemt hij zich een doorbijter. Daarom kon hij zich na een succesvol afgelegde toelatingstoets bij de Henry van de Velde Academie in Antwerpen op wetenschappelijk niveau in de architectuur verdiepen.

Hij had het helemaal naar zijn zin in de Vlaamse stad. “Het is een hele mooie oude stad, vol cultuur, mooie gevels. En kroegen. En als je dan ’s nachts terug loopt naar je kamer, of die van iemand anders, leeft de stad. Ik was daar he-le-maal op mijn plek.” Misschien ietwat zwaar geformuleerd. Maar Antwerpen werd ook zijn Waterloo. “Ik haalde de propedeuse wel, maar vervolgens liep ik vast. Ik miste een bepaalde basiskennis die je op het vwo opdoet.”

Kans wagen

Hij was in zak en as. En op aanraden van zijn vrouw besloot hij nog een kans te wagen. “Tja, het werd een hbo-opleiding interieur architectuur in Zwolle… Dat had ik beter niet kunnen doen. Twee uur in de auto heen, twee uur terug. En een interieur heeft niets met architectuur te maken. Tenminste, in mijn beleving…”

Terug in Eindhoven stond hij voor een lastige keuze. Want wat moest hij gaan doen? “Uiteindelijk kwam ik uit bij mijn oude liefde: fietsen. Ik heb mijn hele leven al gefietst. Thuis heb ik er overigens ‘maar’ vijf staan. Maar een wielrenfiets heb ik zolang ik me kan herinneren. Lekker in mijn eentje op de fiets, niet in teamverband, mijn hoofd leegmaken”, legt hij enthousiast uit.

‘Ik haal de nieuwe fietsen altijd uit elkaar, zodat ik mooie combinaties kan maken’

Vlaamse stad

”Uiteindelijk kostte het welgeteld één fles wijn, een goed gesprek met een vriendin uit de tijd van Sint-Lucas. “En Velo d’Anvers was geboren”, vertelt Valks. “Mijn vrouw kwam thuis. En ik zei: ‘Ik weet wat ik ga doen’. Zo is het echt verlopen.” In de naam combineert hij twee van zijn grote liefdes: fietsen en de Vlaamse stad.

‘Weer op dezelfde wijze: leren door te doen. Dat is wel mijn levensmotto’

Door te doen

“Ik had al eens hobbymatig een fiets uit elkaar gehaald en later weer geassembleerd. Maar dat was het wel. Ik heb het vak geleerd door te doen.”

Ondertussen draait Theon Valks alweer zes jaar als mecanicien. Eerst in de Urban Shopper op Strijp-S, alweer een aantal jaar in het voormalige Ketelhuis. Ook in tijden van corona sleutelt Valks aan fietsen van klanten. Thuis zit de inwoner van Valkenswaard ook niet stil. Hij heeft de afgelopen tijd zo ongeveer het halve huis verbouwd. In de garage bij zijn woning heeft hij een Landrover, 37 jaar oud. “Die knap ik beetje bij beetje op. Weer op dezelfde wijze: leren door te doen. Dat is wel mijn levensmotto.”

Redactie

‘Ik zie al mijn hele leven hoe dingen in elkaar zitten’