Column Treeske: Kerstdiner

Ben afgelòpe week opnieuw dur de griep overvallen. Docht da ik er van af waar, begon ik wir opnieuw te hoesten en proesten. Dus moes wir un weekske onder de wol. Gelukkig gao ‘t nouw un bietje beter. De koorts is weg en de niesbuien en hoestjes worre minder.

“Oew longen zen goed schoon”, zee d’n dokter, toen ie me van de week onderzocht. Ja, wa wilde. Die longen heb ik de afgelòpe weken wel schòn geblaft. Ik hoop da dieje griep voorlopig mun deur voorbij gaot. Da ik wir gewoon ‘t dagelijkse lève kan oppakken. Want alles gao langs oew hene as ge as un zielig hoopke in bed ligt.

“Heb oew al lang nie mir op facebook gezien”, zee lèst un vriendin van mij. Vandaor da ze us belde. Da klopt, ben al vier weken nie op facebook geweest. Gewoon ginne energie um aachter de compjoeter te zitten. Ja en dan miste wel het een en ander. Ge heurt dan nie de lèste nieuwtjes. Mar och, Facebook kan òk wel efkes zonder mèn.

As ge ziek bent blèft alles in huis liggen. Ge het ginne puf um ergus aon te beginnen. Het wordt wel nie zo vuil as ge alleen bent. Mèr as de zon binnen schijnt ziede ‘t stof toch liggen. Dus van de week zal ik alles toch mar us stofvrij maoken. Mee kerstmis moet toch alles wir blinken as unne spiegel.

Munne kerstboom is òk nog nie gezet. Ben ik nog nie aon toe gekomme. “Doe nouw mar rustig aon Mam, da doen we van ‘t weekend wel”, zee munne zoon.

Wa betreft het kerstdiner, da is geregeld. “Mam, maokte gij mee kerstmis unne keer gewoon wortelstamp”, vroegen mun zoons en schoondochter? “Niemus maokt zunne lekker wortelstamp as gij”. Ik docht, dan maok ik daor un lekker stoofpotje bij. Al zeg ik ‘t zelf, in stoofpotjes maoken ben ik hil goed. En daor heurt òk eigen gemaokte appelmoes bij.

Ik zie het al hillemaol vur me. Het boerenbontservies, erfenis van mun ouderlijk huis, op taofel en saomen met de kleinkinderen genieten van het kerstdiner.

treeske4@gmail.com