Column Treeske: Oudejaarsherinnering

We zen wir toe aon de lèste daogen van ‘t ouwe jaor. Mee die daoge komme bij mèn dan vaak bilden nar voren van vruuger. D’n tèd da ik nog keind waar en òk keind mòg zen. Ge speulde mee het speulgoed da ge had. Da waar nie zoveul as wa ze nouw allemaol hebben. Mar och, ge waart tevreje en wist nie beter.

Ik waar al blij da ik un pop, poppenkleerkes en unne poppenwaogen ha. Dan speulde ik op mèn manier ‘moederke’ want da wouw ik laoter gèr worre. Op de kleuterschool, bij de zusters van Liefde, mògte speulen mee speulgoed da ge thuis nie had. Dus ik ha nie ‘t idee da ik iets te kort kwam.

Tillevisie, daor hadde nog nooit van geheurd. Ge moest oew eige zelf vermaoken en da ging dan òk vanzelf. Kiendjes um mee te speulen die waren er zat. Bij ons in de buurt woonde huishouwes mee soms wel tien keinder. Er waar altèd wel iemus um mee te speulen.

Umda wij langs oma en opa woonde kwam ‘s sondags daor de hele familie, mee al mun neven en nichtjes, op bezoek. Dus ieder weekend volle bak. As de grote mensen dan aon het praote waren, moesse wij nar buiten. Da waar praot da nie geschikt was vur kleine oorkes, zee mun oma dan. We krège dan unne eierkoek van heur en dan gingen we mee hil de jong de straot op. Toen konde nog voetballen of hinkelen op straot. Auto’s reeje er nie veul.

Ik moet zegge, da ik schònne herinneringen heb aon mun jeugd in da kleine durpke in de Kempen. Òk al wiste toen mischien nie zoveul. Ge vuulde oew eige veilig en onbezurgd. Vur de keinder van deze tèd is da hil wa anders. Ze worre op jonge leeftijd al mee van alles en nog wa geconfronteerd.

En ik weet, ge moet mee d’n tèd mee. Mar soms denk ik. Konne de keinder van nu, nog mèr un klein bietje zen zoas vruuger. Ik wens jullie allemaol unne gezellige ouwejaorsavond en un hil Gelukkig en Gezond 2017.

treeske4@gmail.com