Column Ties: Sneeuw in de tropen

Sneeuw. Overal zie ik de afgelopen dagen, wat zeg ik, de afgelopen weken, sneeuw. In het centrum van de stad, rondom de pondjesbrug en op bepaalde plaatsen zelfs binnen. Soms in dikke witte lagen, soms als vlokjes die sierlijk tussen de palmbomen richting de grond dwarrelen en soms samen met een winterpeen, enkele knopen, een sjaal en een hoed verwerkt tot sneeuwman. Ik zie men hier leuke dingen doen in de sneeuw, zoals rijden op een arrenslee, aangevoerd door een roedel rendieren.

Een vreemde gewaarwording, onder een snikhete zon waarin een raketijsje het nog geen vijf minuten uithoudt zonder te transformeren in een stroperige substantie op je hand. In een land waar het nog nooit kouder is geweest, sinds de metingen althans, dan negentien graden Celsius en waar hagelslag in de koelkast moet omdat het anders na een dag meer lijkt op chocopasta in een kartonnen doos.

Misschien had u het al door: de sneeuw is natuurlijk hartstikke nep. Raar vind ik het om dat te zien. Juist in een land waarvan de bevolking nog nooit van hun leven sneeuw heeft gezien, wordt alles ermee gedecoreerd. Kerstmis leeft hier enorm.

Ter illustratie: van een mede-Nederlander hier op het eiland hoorde ik dat bij hem op het werk, een vrij groot bedrijf, na het uitvallen van het computersysteem het hele personeelsbestand maar een dag lang bezig is geweest met het in sferen brengen van het kantoor.

Het aankomende oud en nieuw leeft al evenzeer. Langs de buitenwegen heb ik al menig vuurwerkstal zien staan dat spul verkoopt dat in Nederland nooit zou kunnen, naar mijn mening zeer terecht overigens.

Ondertussen kijk ik uit naar de jaarwisseling, die ik dit jaar liefst twee keer mag vieren. Eerst om klokslag 24.00 uur Nederlandse tijd. Vijf uur later nogmaals, als ook in de lokale, Curaçaose tijd het nieuwe jaar ingaat. Ik wens u als lezer alvast een fijn 2017, waarin deze krant u hopelijk iedere week leesplezier brengt.

Feliz aña nobo!